Dito, halimbawa, sa aming nayon, ginusto ng mga residente na bumili ng yari na kahoy na panggatong, pinaglaruan at tinadtad. At may mga taong propesyonal na nakikipagtulungan sa kahoy na panggatong at kumita ng pera dito. Tulad ng sinasabi nila, hindi mo mapagbabawal ang magandang buhay. Ngunit personal, mayroon akong bahagyang magkakaibang mga konsepto tungkol sa kagandahan at isang maligayang buhay, kaya ako mismo ay nakikibahagi sa paghahanda ng kahoy na panggatong, ang kanilang paghahatid at pagproseso.
Mayroon kaming isang banggaan sa Okhlebinino. At hindi kahit isa. At sa mga kalapit na nayon ay mayroon ding maliliit na gabas kung saan sila ay nakikibahagi sa pagproseso ng kahoy. At sa bawat sawmill mayroong basura, scrap, lahat ng uri ng mga curves at may sira na mga stick, planks, poste. Naturally, maaari silang mabili at magamit nang mura para sa pagpainit. Gayon din ako, at maraming mga residente sa aming nayon. Minsan para sa ilang pera, kung minsan magkahalitan, para sa ilang mga serbisyo, dinala ko ito sa akin at inilalagay ito malapit sa bakod, sa gate. At dito nagsisimula ang kasiyahan, dahil ang lahat ng mga bagay na ito ay kailangang i-cut, dinala sa woodpile at ilagay doon. Ang klasikong paraan ay simple: maglagay ng isang lutong bahay na pabilog na may electric drive, halimbawa, sa anyo ng isang mesa, kung gayon ang bawat stick o isang maliit na perch ay kinuha sa kamay at sawed na may isang pabilog na tinatayang pantay-pantay na piraso. Pagkatapos ang mga kahoy na kahoy ay kinuha sa isang armful at isinugod sa bakuran, sa isang lugar sa ilalim ng isang canopy, sa isang gawa sa kahoy o simpleng nakasalansan sa isang log. Isang bagay na ganyan.
Ang pinakamalaking kawalan ng pamamaraang ito ay ang malaking pagkawala ng oras at napakababang produktibo. Ang pabilog na martilyo palagi, natupok ang kuryente. At ang likod ay hindi bakal, upang patuloy na yumuko, itaas at dalhin ang mga piraso ng kahoy na ito. At isa pa: Alam ko sa Okhlebinino ang ilang mga tao na walang ilang mga daliri sa kanilang mga kamay. Oo, oo, nahulaan mo ito ng tama. Ang pamamaraang ito ay napaka traumatiko.
At samakatuwid, tulad ng mahusay na Vladimir Ulyanov - sinabi ni Lenin - "Pupunta kami sa iba pang paraan." Kumuha kami ng tatlong mga troso o tatlong trimmings mula sa troso, (maaari kang magkaroon ng apat at lima), pinako namin sila sa mga gilid ng tabla. Narito ang larawan.Inilalagay namin ang mga "P" na hugis bar na ito sa pantay na distansya mula sa bawat isa. Ang distansya na ito ay tinatawag na "kahoy na panggatong" at nakasalalay sa lalim ng iyong kalan. Naglalagay kami ng mga poste, stick, trimmings at iba pang mga piraso ng kahoy sa frame na ito upang makagawa ng isang dakot.
Pagkatapos ay kumuha kami ng isang chainaw, kahit isang gasolina, kahit isang electric, at para sa 5 ... 10 ... 15 minuto nakita namin ang lahat ng kahoy sa pagitan ng mga frame. Ito ay lumiliko tatlong (o higit pa) na maayos na mga tambak ng kahoy.
Ano ang gumapang sa labas ng frame pagkatapos ay umaangkop sa susunod na salansan at nai-save muli. Inalis namin ang saw sa gilid at itali ang mga ito kahit na mga tambak ng panggatong sa bawat panig na may isang lubid, kawad o kung anuman ang mas komportable, halimbawa, na may tulad na isang salansan na may isang sinturon.
Pagkatapos ay minamaneho namin ang cart, wheelbarrow o kung ano man ang mayroon ka, at i-load ang bundle ng kahoy na ito. Kalmado, dahan-dahan, nang walang labis na pagsisikap, dinadala namin ang mga panggatong na ito sa lugar ng kanilang imbakan.
Pagdating sa lugar ng permanenteng paglawak ng kahoy na panggatong, gumulong kami (ngunit huwag itaas!) Ang bundle mula sa cart at hubarin ang mga lubid. Ang kahoy na panggatong mismo ay maayos sa lugar. Gumastos ako ng kaunting pagsusumikap sa maliit na tumpok ng kahoy na malapit sa bahay sa umpisa ng artikulo, isang oras ng oras (kasama ang isang pahinga sa tanghalian at pagkuha ng litrato) at mas kaunti sa isang kilowatt ng kuryente.
Nais kong tagumpay sa pagkuha ng kahoy na panggatong!