Simpleng airship na kinokontrol ng radyo

Inaanyayahan ko ang lahat. Tatalakayin ng artikulong ito ang paggawa ng simple bahay mga kondisyon ng isang modelo ng isang airship na kinokontrol ng radyo. Model ng airship na ito ay batay sa modelong Silent Runner mula sa koponan Windreiter.

Bago magpatuloy sa paggawa, nagmungkahi akong magsagawa ng isang maikling paglalakbay sa kasaysayan ng sasakyang panghimpapawid na ito. Ang isang airship ay isang kinokontrol na lobo. Ang unang airship ay naganap noong Setyembre 24, 1852 mula sa isang karerahan sa Paris hanggang sa taas na 1800 m at sumasakop sa isang 27-kilometrong ruta patungong Elancourt sa bilis na halos 9 km / h. Noong Agosto 9, 1884, pinatayan ni Kapitan Charles Renard at kapitan Arthur Krebs na si Chalet-Meudon Isang 7.6-kilometrong ruta sa air France ng La France sa bilis na halos 20 km / h (5.5 m / s). Ito ang unang airship na magkaroon ng isang de-koryenteng motor bilang isang drive (ang nauna ay isang pag-install ng singaw). Sa simula ng ika-20 siglo sa Alemanya, si Ferdinand von Zeppelin (1838–1917) ay nagtayo ng isang bagong uri ng airship - Luftschiff-Zeppelin 1. Sa halip na isang shell na tinatangay ng gas, na pinanatili ang hugis nito, gumamit siya ng isang frame na natatakpan ng isang hindi tinukoy na tela. Salamat sa ito, ang airship ay nakatanggap ng isang matatag na istraktura. Ang unang tunay na airship ay may haba na 126.8 m at isang diameter na 11.6 m. Ito ay hinimok ng dalawang 5 kW Daimler internal na pagkasunog ng mga makina. Noong ika-2 ng Hulyo, 1900 at 20:00 ay nakakuha siya ng 5 katao at 350 kg ng ballast, pagkatapos nito ay gumawa siya ng 18 minutong paglipad mula sa Friedrichshafen patungo sa Lake Constance. Nasa pangalawang pagsubok, naabot niya ang bilis na halos 27 km / h.

May inspirasyon sa konstruksiyon na nakita, isang kopya ng airship ng pagmamasid sa isang sukat na 1: 7 sa panahon ng Unang Digmaang Pandaigdig, nais ng may-akda na bumuo ng isang maliit na mapagpapalakas na airship para sa mga flight sa hall, na may kakayahang magdala ng isang maliit na camera sa board.

Ang pagkakaroon ng isang hindi matagumpay na karanasan sa foil polyethylene, napagpasyahan na gumamit ng ordinaryong polyethylene na may kapal ng 70 microns para sa silindro. Una, sinuri ng may-akda ang pagpapanatili ng helium na may maraming magagamit na mga halimbawa ng polyethylene. Ang isa sa kanila, ang 70 microns makapal, ay may pinakamahusay na pagpapanatili na may angkop na timbang upang lumikha ng isang hindi masyadong malaking shell. Ang mga kawalan ng polyethylene film ay hindi gaanong mahusay na pagpapanatili ng helium kumpara sa polyurethane film at mas mababang lakas. Ngunit ito ay napaka-mura at madaling soldered.Upang makagawa ng isang shell, kailangan mong maglagay ng gayong sandwich sa isang mesa o anumang iba pang patag na ibabaw:

Gumamit ang may-akda ng ilang makapal na papel bilang isang pattern. Ang pagkakaroon ng ilang karanasan sa naturang konstruksyon sa aking sarili, masasabi ko na para sa mga layuning ito mas mahusay na gumamit ng isang manipis na 2.5-3 mm na fiberboard, ang materyal na ito ay medyo mura, 2 bucks bawat sheet 2440x1220. Lalo na kung ang mga plano ay mga eksperimento na may iba't ibang mga pelikula o ang pangangailangan para sa maraming pag-uulit.

Mula sa unang pagkakataon, ang lahat ay maaaring hindi gumana, magsagawa bago mag-welding sa mga scrap ng pelikula na magiging paghihinang ka. Gamit ang tamang pinagsamang, dapat na mabuo ang isang pantay na malakas na tahi, at ang labis na pelikula ay dapat na maputol mula sa paghihinang sa pamamagitan ng kanyang sarili.

Ang yunit ng buntot ay gawa sa dalawang pangunahing bahagi - ang mount na naka-print sa isang 3D printer at ang yunit ng buntot na gawa sa sheet foam (sa orihinal na 3 mm Depron, mayroon kaming isang kisame, isang substrate para sa nakalamina), na naka-attach sa mga mount na ito. Maaari mong i-download ang mga file ng pag-print sa dulo ng artikulo, gayunpaman, tulad ng isang simpleng disenyo ay madaling gawin sa iyong mga kamay, nang walang anumang mga printer.

Ang mga rudder at taas ay kinokontrol ng siyam na gramo na servo. Ang mga eroplano ng rudder ay pinatatag ng mga carbon rod.

Ang engine nacelle ay binubuo ng dalawang mga plastik na singsing na magkakaugnay ng mga carbon rod. Ang mga detalye ay muling nakalimbag, ngunit madali ring gawin ang mga ito sa iyong sarili at kumonekta, halimbawa, kasama ang mga skewer ng kawayan. Ang gondola mismo ay nakakabit sa shell na may dalawang carbon rod na may ordinaryong scotch tape, maaari mong mapunit ang scotch tape mula sa polyethylene maliban kung ang polyethylene mismo.

Ang mga piraso ng pag-urong ng init na pag-urong ay inilalagay sa mga gilid ng mga rod, ayon sa may-akda ay pinipigilan ang shell na tumagos kapag ang yunit ng motor ay tumama sa lupa.

Upang makontrol ang engine, ang isang maliit na sampung bilis ng regulator ng bilis na may reverse ay ginamit, na nagpapahintulot sa airship na bumalik sa baligtad. Dahil ang gawain ng paglikha ng pag-angat sa sasakyang panghimpapawid na ito ay hindi itinalaga sa makina, ang naturang kapangyarihan ay higit pa sa sapat. Ang mga servo ay konektado sa tagatanggap sa pamamagitan ng isang magaan na kurdon ng extension ng kambal, kung saan tanging 2 mga kable ng kuryente ang naiwan, na nagbibigay ng parehong mga servo at 2 signal wires, para sa bawat makina. Masasabi ko sa aking sarili na ito ay marahil isa sa mga ilang mga modelo na ang ginawang gawa sa bahay, na muling ibinalik mula sa engine mula sa CD drive, ay angkop para sa.