Ang makro photography ay isang halos hindi naa-access na lugar para sa isang baguhan sa litratista na may isang limitadong badyet, dahil ang tunay na macro lente ay napakamahal, at ang mga murang optika ng macro ay may malaking kawalan. Halimbawa, ang aking Tamron (isa sa mga pinaka lens ng badyet sa klase nito) ay mayroong isang "macro" na nagmamarka, ngunit ang minimum na distansya sa isang bagay sa mode na ito ay mga isa at kalahating metro. Ang inskripsyon na "macro" ay narito sa palagay ko ay isang trick lamang sa advertising, dahil mula sa layo na ito maaari kang kumuha ng litrato ng butterfly o isang bagay na magkatulad na laki. At sa tingin ko, ang mga larawang ito ay maaaring tawaging macro, lamang na may isang malaking kahabaan. Oo, malaki, ngunit hindi pa rin macro. Nasa ibaba ang mga larawan mula sa lens na ito (Tamron 70-300) sa mode ng macro
At ang susunod na dalawang larawan ay nakuha na gamit ang macro optika, ang paggawa kung saan susuriin namin nang detalyado sa artikulong ito.
Personal, sineseryoso ako ng "konstruksiyon" ng isang lens ng macro, dahil gusto ko talagang kunan ng larawan ang iris ng mata ng tao, ang pollen sa mga pakpak ng isang butterfly, ang "mukha" ng isang lumipad, mga snowflake, ngunit walang anuman ang kagandahang nagtatago sa "macro mundo". At ang pagnanais na makunan ng nakatago sa ilalim ng aming mga ilong, kasama ang isang napaka limitadong badyet, ay humantong sa akin sa disenyo na ito. Bumili si Helios 44-2 para sa 1000 rubles, pinalitan ko ang reverse side sa isa pang lens na naka-mount sa camera. At iyon lang, handa na ang macro optika, maaari kang kumuha ng litrato. Ginawa ko ang unang pagpipilian sa pamamagitan lamang ng paglakip sa pangalawang lens sa electrical tape.
Ngunit ang pag-access sa mga de-koryenteng tape block sa aperture ring ng pangalawang lens. Ngunit kahit na walang pag-mount, hindi rin ito isang pagpipilian, dahil ang paghawak sa camera ng isang kamay at ang iba pang lens sa lahat ng oras ay mahirap at hindi talaga posible, dahil kailangan mo pa ring pindutin ang mga pindutan, i-twist ang mga tuning singsing sa isang mekanikal na Helios at marami pang iba manipulasyon kung saan hindi bababa sa isang libreng kamay ang kinakailangan. Kaya, nag-mount kami ng dalawang lente sa bawat isa, na may posibilidad na ilagay din dito ang isang light source (flashlight)
Mga materyales at tool:
Dalawang lente (hal. Helios 44-2 at Tamron 70-300) Maaaring bilhin ang lens ng Tamron 70-300.
Isang piraso ng plastik na ABS (na hindi matitikman)
Soldering iron
Mga file (bilog at kalahating pakpak)
Gas hair dryer (maaaring mabili)
Station kutsilyo
Itinaas ng Jigsaw (Maaari mong gawin kung wala ito)
Pliers o salansan (at ito ay opsyonal)
Hakbang 1
Kumuha kami ng isang piraso ng plastik, nag-aplay ng isang hood ng lens (tulad ng walang kapararakan na plastik na nakakabit sa dulo ng lens at isinasara ang lens mula sa gilid ng ilaw) mula sa Tamron at binabalangkas ang mga mount sa lens. Pagkatapos ay i-cut ang isang butas kasama ang mga iginuhit na linya. Maaari mong gawin ito sa isang jigsaw o drill sa isang bilog ng maliliit na butas, ayon sa gusto mo, ginawa ko ito sa isang paghihinang bakal. Sa huli, kailangan nating kopyahin ang hood mounts upang ang isang piraso ng plastik pagkatapos ay snugly humahawak sa lugar nito.
Sa una, hindi ko isinasaalang-alang na ang plastik ay hindi dapat malagkit, at nang nakapagputol na ako ng isang butas, hinati ko agad ang workpiece, nagsisimulang magtrabaho sa mga gilid.
Kinuha ko ang susunod na piraso ng plastik mula sa isang kaso ng lumang telepono. Siya rin, ay hindi lubos kung ano ang kinakailangan, ngunit wala nang mas angkop na natagpuan. Susunod, inulit ko ang pamamaraan na may isang paghihinang bakal, inayos ang butas sa hugis ng mga mount sa lens at pinroseso ang mga gilid.
Hakbang 2
Kinukuha namin ang Helios 44, hindi tinanggal ang singsing ng adapter (sa pamamagitan ng singsing na ito ay naka-mount sa aking DSLR) at pabilisin ito pabalik, kaya magiging mas maginhawa upang makagawa ng mga fastener para dito at hindi na kailangang i-seal ang magkasanib sa pagitan ng mga lente.
Sinusubukan namin sa Helios na may baligtad na adapter sa Tamron, kung saan nakaayos ang isang piraso ng plastik na may isang yari na fastener. Ito ay upang ang adapter ng adaptor ay isang milimetro na mas malaki kaysa sa diameter ng lens na naka-mount sa camera, kaya ang buong disenyo ay walang mga gaps na kung saan ang nais na ilaw ay maaaring makapasok. Kung mayroon man, halimbawa, kapag tipunin ito gawang bahay mula sa iba pang mga lente, dapat silang maingat na insulated, kung hindi man magkakaroon ng glare o iba pang mga depekto kapag bumaril.
Hakbang 3
Inalis namin ang singsing ng adapter mula sa lens upang hindi ito makagambala habang ilalagay namin ito. Pinapainit namin ang mga gilid ng plastik na bihis sa halip na hood, yumuko at pindutin ang singsing na adapter sa kanila. Ginagawa namin ito sa tatlong panig upang makagawa ng isang "bulsa", kung saan ang singsing na may isang lens na nakakabit ay ipapasok mula sa itaas. Maaari kang gumawa ng gayong mga baluktot sa lahat ng apat na panig, upang ang pangalawang lens ay maaaring alisin kasama ang pag-mount. Ngunit nagpasya akong gumamit ng isa sa mga panig (tuktok) upang maglagay ng isang flashlight dito.
Hakbang 4
Sa aming disenyo para sa macro photography, ang focal zone ay 20-30 mm mula sa gilid ng pangalawang lens, iyon ay, kukunan kami ng tama sa punto na blangko. Halimbawa, kapag bumaril sa isang mata ng tao, ang mga lente ay halos hawakan ang mga eyelashes. Samakatuwid, ang built-in na flash, tulad ng "sapatos" na flash, ay hindi lang tumama sa paksa at kinakailangan ang karagdagang ilaw na magpapaliwanag sa lugar nang direkta sa harap ng lens.
Gumagamit ako ng isang maliwanag na flashlight na may isang palipat-lipat na bundok upang mai-adjust ang direksyon ng ilaw sa lugar na nag-iilaw. Kasunod nito, pagkatapos ng mga pagsubok, ang flashlight ay pinalawak kahit na mas malapit sa gilid ng lens sa pamamagitan ng ilang sentimetro.
Konklusyon
Siyempre, ang "macro optika" na ito ay may mga disbentaha. Halimbawa, nang walang karagdagang ilaw o maliwanag na araw ng naturang disenyo, walang sapat na pag-iilaw, kasama pa elektronika camera sa awtomatiko hindi wastong tinatantya ng mga mode ang dami ng ilaw at pinipiling hindi tamang mga setting. Bagaman sa aking personal na opinyon, ang tanging seryosong disbentaha ay ang maliit na lalim ng bukid (lalim ng bukid) kapag ang pagbaril sa mga patag na bagay tulad ng mga snowflake, hindi ito nakakaapekto sa mga larawan, ngunit kapag ang pagbaril ng mga volumetric na bagay, nais kong dagdagan ang figure na ito. At nadaragdagan lamang ito sa direktang proporsyon sa isang pagbawas sa photosensitivity dahil sa pagsasara ng diaphragm.
Ngunit ang gayong aparato ng macro ay hindi nangangailangan ng mga gastos sa pananalapi kung mayroon kang dalawang lente, nagbibigay ito ng isang mahusay na pagtaas ng steeper kaysa sa anumang mga singsing ng macro (na sa pamamagitan din ng gastos ng pera), pinapayagan kang tumingin sa "mundo ng macro" at mag-litrato ng isang bagay doon. Tila sa akin na ang mga pakinabang na ito ay higit sa kahinaan.
Ang natitira lamang ay upang itakda ang camera sa maginhawang mode ng pagbaril (kinunan ko nang manu-mano), piliin ang naaangkop na mga setting para sa camera at parehong lente at voila, nakukuha namin dito ang mga kagiliw-giliw na larawan na hindi kahit na ang lahat ng mga malubhang litratista ay maaaring magyabang.
Nais ko sa iyo ng tagumpay ng malikhaing!
