Mula noong sinaunang panahon, nabuo ng mga tao ang paniniwala na ang mga kuwadro na gawa sa dingding ay hindi lamang palamutihan ang bahay, ngunit maaakit din ang swerte, kasaganaan at kaligayahan dito. Ngayon, ang pagpipinta ay napakapopular din, at nararapat. Pagkatapos ng lahat, ang art painting ay, sa katunayan, ang paglikha sa mga dingding ng isang pagpipinta ng mga kamay ng isang artista sa iyong bahay o apartment. Ito ang isa sa mga pinakalumang uri ng masining na sining, ang mga ugat kung saan bumalik ang mga siglo sa sinaunang panahon - ang Paleolithic - ng parehong panahon na higit sa 30,000 taon na ang nakalilipas, at sa oras na iyon ang mga sinaunang tao na hinihimok ng isang labis na pananabik para sa masining na sining ay maaaring maipinta ang kanilang mga tahanan ng mga frescoes, na nasa mga bato at mga kweba.
Sa mga unang panahon, ginamit ang pagpipinta ng arte sa lahat ng dako, at pinakalawak - siyempre, sa mga simbahan, sa mga simbahan, mga kapilya, mga bahay ng mga taong mararangal. Sa kasalukuyan, ang artistikong pagpipinta, maliban sa mga gusali na may isang relihiyosong oryentasyon, ay lalong ginagamit na hindi lamang sa mga dingding ng mga gusali ng tirahan, ngunit pinalamutian din nito ang mga tanggapan, lugar para sa libangan at libangan.
Ang pinakatanyag na pamamaraan para sa pagganap ng pagpipinta ng artistikong, na isa ring klasiko, sa modernong mundo ay isang fresco. Ang mga materyales para sa fresco ay: ceramic chips, dayap, buhangin ng ilog. Ang sariwang inilapat at basa na stucco ay hindi pa nagyelo, ang mga contour ng hinaharap na pattern ay iginuhit, at pagkatapos ay pinalamutian na ito ng mga multi-kulay na mga pinturang batay sa tubig.
Ang mga paunang materyales para sa paglalapat ng mural ay lubos na abot-kayang at murang, gayunpaman, sa kabila nito, ang pagpapatupad ng pagpipinta sa dingding sa lahat ng oras ay napakamahal, dahil nangangailangan ito ng kawastuhan ng bilis at pagpapatupad, at ang mga nakaranas lamang ng mga artista ay maaaring garantiya ang kalidad ng gawain. Matapos matuyo ang fresco, ang pagguhit ay hindi na posible na kahit paano ay naitama; ang pagwawasto ay maaaring gawin lamang sa pamamagitan ng pag-alis ng layer ng plaster at muling pagbuo ng pagguhit.Ang isang malaking bentahe ay ang tibay ng mga frescoes, dahil kapag inilapat nang tama, maaari nilang mapanatili ang kanilang orihinal na hitsura sa loob ng maraming siglo. Samakatuwid, ang makabagong tao ay maaari pa ring humanga sa mga likha ng Great Da Vinci dahil sa mga museyo at templo, ang mga gawa ng Botticelli, Michelangelo at iba pang mga artista ay nakalulugod din sa mata.
Ang modernong teknolohiya para sa mga frescoes ay nagsasangkot ng paglikha ng artistikong pagpipinta na may mga acrylic paints sa isang nalinis, maingat na plastered at masilya. Ang mga mural ay maaari ring mailapat sa wallpaper, sa isang ibabaw na may pinturang batay sa tubig, sa istruktura na gawa sa plaster, at isang natatanging highlight ay ang pagdaragdag ng isang larawan sa isang umiiral na artistikong kaluwagan, na ginagawa sa mga dingding partikular para sa larawang ito. Matapos makumpleto ang aplikasyon ng pagpipinta at ang mga pintura ay ganap na natuyo, ang mural, depende sa teknolohiya ng aplikasyon, ay kinakailangang barnisan, na pagkatapos ay mapapanatili ang orihinal na hitsura at maiwasan ang mga kulay mula sa pagkawala ng ningning, sumailalim sa kontaminasyon o pinsala sa mekanikal.