Layout ng tanke ng Aleman na Landkreuzer P.1000 Ratte (draft)
Noong 1942, ang inhinyero ng Krupp na si Edward Grote ay nagmungkahi kay Hitler na lumikha ng isang tangke na may timbang na 1,000 tonelada. Ito ay pinlano na mag-install ng dalawang baril ng naval na may isang kalibre na 280 milimetro sa tangke. Upang ang tangke sa ilalim ng timbang nito ay hindi mahulog sa lupa, dapat itong mag-install ng mga track na 3.5 metro ang lapad dito. Ang pangwakas na sukat ng land cruiser ay 35 metro ang haba at 14 ang lapad.
Ang higanteng tangke ay binalak na magkaroon ng dalawang diesel 24-silindro MAN V12Z32 / 44 na makina na may kapasidad na 6,256 kW (8,500 hp) bawat isa o walong 10-silindro na Daimler-Benz MB 501 diesel engine na may kapasidad na 1,472 kW (2,000 hp) ) Tinatayang tinatayang bilis ay maaaring humigit-kumulang 40 km / h. Sa pagtatapos ng 1942, ang mga guhit ng tangke ay inihanda, na natanggap ang sariling pangalan - "Ratte" (daga).
Sa kabila ng katotohanan na ang taktikal na halaga ng tangke na ito ay hindi mahusay, pinahintulutan pa rin ni Hitler ang disenyo nito. Maya-maya, isa pang bersyon ng tangke na may timbang na 1,500 tonelada ang iminungkahi, na tinawag na Landkreuzer P.1500 Halimaw. Dapat itong gumamit ng mga makina mula sa mga submarino. Gayunpaman, noong 1943, ang Ministri ng Armament at Ammunition ay nagsara ng parehong mga proyekto.
Model ng Soviet tank MS-1
Ang Tank MS-1 (T-18) ay ang unang masa at serial Soviet tank na ganap na binuo sa Soviet Russia. Ang ilang mga solusyon sa disenyo ay pinagtibay mula sa mga makina ng Pransya at Italya, ngunit ang MC-1 ay higit na mataas sa mga dayuhang analogues sa maraming mga teknikal na parameter.
Ang unang tangke ng Renault FT ay na-load sa daungan ng Odessa kasama ang mga yunit ng infantry ng Pransya at Greek noong Disyembre 12, 1918, at noong Marso 18, 1919 apat na mga tangke ang nakuha. Ang isa sa mga tangke ay ipinadala sa Moscow bilang isang regalo kay V.I. Lenin nang personal, at tatlo ang dinala sa Kharkov. Talagang nagustuhan ni V.in ang tropeo, at nagpasya siyang ipakita ito sa parada ng Mayo Day sa Moscow. Pagkatapos nito, napagpasyahan na gumawa ng mga tanke sa RSFSR.
Ang unang 15 tank ay ginawa noong 1920-21 sa Krasnoye Sormovo halaman sa Nizhny Novgorod. Ang bawat isa sa mga kotse ay binigyan ng sariling pangalan.
Mula 1928 hanggang 1931, humigit-kumulang sa 1,000 MS-1 (T-18) tank ay ginawa ng masa. Noong 1938, ang tanke ay na-moderno. Ngunit ayon sa mga resulta ng mga pagsubok sa larangan, ang modernisasyong ito ay hindi nagbigay ng nais na mga resulta.
Sa ngayon, mga 20 na MS-1 tank ang nakaligtas, na ipinapakita sa iba't ibang mga museyo at sa anyo ng mga monumento.
Model ng German tank VK1602 "Leopela"
Sa kabila ng katotohanan na ang tangke na may pangalan na "pusa" na "Leopela" ay idinisenyo para sa isang mahabang panahon, hindi ito na-embodied sa metal.
Ang VK1602 "Leopela" ay dapat na maging ang kinatawan lamang ng isang bagong klase ng mga nakabaluti na sasakyan "gefechtsaufklärer" ("reconnaissance at battle"). Ito ay binuo bilang isang kapalit para sa tangke ng VK1303 at ang karagdagang pag-unlad ng tangke na pang-eksperimentong VK1601 (Pz.Kpfw II Ausf.J). Noong 1941, nagsimulang magtrabaho ang MAN sa proyekto at nakatanggap ng isang kontrata para sa pagbibigay ng 5 kopya ng pre-production. Sa pagtatapos ng Nobyembre, ang mga guhit ay inihanda para sa pagtatayo ng isang kahoy na modelo ng makina.
Kasabay ng MAN, si Daimler-Benz ay nakikibahagi sa mga katulad na pag-unlad.
Noong 1942, pinlano nitong palabasin ang unang produksiyon na "Leopard", at pagkatapos ay maabot ang bilis ng 20 tank bawat buwan. Ngunit nagbago ang mga kahilingan sa customer, at ang unang kopya ay hindi pinakawalan. Sa simula ng 1943, ang pangwakas na krus ay inilagay sa pagbuo ng VK1602, dahil hindi na nito natutupad ang mga kinakailangan ng militar.
Gayunpaman, ang ilang mga pag-unlad ng tanke VK1602 "Leopela" ay nagsisilbing batayan para sa paglikha ng iba pang mga nakabaluti na sasakyan.
Sa ngayon, maraming mga maliliit na plastik na modelo ng tangke na ito.
Model ng American tank T1 Cunningham
Noong ika-20 ng huling siglo, kinilala ng utos ng hukbo ng Amerika ang tangke ng M1917, na sa oras na iyon ay nasa serbisyo, lipas na at napagpasyahan na lumikha ng isang pinabuting tangke ng ilaw na may timbang na hindi hihigit sa 5 tonelada. Para sa layuning ito, ang mga inhinyero mula sa kumpanya na Cunningham, na sa oras na iyon ay gumawa ng mga sikat na sinusubaybayan na mga traktor, ay kasangkot. Matapos ang pamilyar sa mga dayuhang disenyo (lalo na ang British Medium Tank Mk.II), nilikha ang isang prototype ng T1 light tank. Ang mga pagsubok sa larangan ng prototype ay nagpakita na ang tangke ay nangangailangan ng maraming mga pagbabago sa disenyo, tulad ng nakaramdam ng nakaraan ng traktor. Kahit na ang tangke ay maaaring maabot ang isang bilis ng record para sa oras na 29 km / h, ang high-tech na tsasis ay hindi makayanan ang pagtagumpayan ng iba't ibang mga hadlang sa magaspang na lupain.
Ang susunod na prototype T1E1 ay nakatanggap ng isang pinahusay na disenyo ng katawan ng barko at noong 1928 ay pinagtibay kasama ang pagtatalaga ng M1 index. Matapos ang mga pagsusuri sa militar, lumitaw ang isang pagbabago ng T1E2, na mayroong mas malakas na makina at isang nabagong tower.
Ang pinakabagong pagbabago ng T1 ay ang variant E3. Ngunit ang lahat ng mga pag-upgrade na ito ay hindi pinapayagan ang tangke ng T1 na ilunsad sa paggawa ng masa. Sa ngayon, isang halimbawa lamang ng tangke ng T1E2 ang napanatili.
Layout ng baril sa sarili na hinimok ng Sobyet na SU-26
Sa panahon ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, maraming mga kagiliw-giliw na makina batay sa tangke ng T-26 ay nilikha sa mga pang-industriya na negosyo kapwa sa ating bansa at sa ibang bansa. Ang isa sa mga istrukturang ito ay isang yunit na self-propelled, na ginawa ng mga manggagawa ng kinubkob na Leningrad. Ngunit ang impormasyon tungkol sa mga nakabaluti na sasakyan na ito ay limitado. Ang mga dokumento ng 124th tank brigade, na nabuo sa Leningrad noong Setyembre 1941, ay naglalaman ng sumusunod na entry: "Ang brigada ay may 37 mm kanyon - 5, dalawa rito ay nasa T-26 chassis." Ngunit kung ano ang hitsura ng mga baril na self-propelled na ito, sa kasamaang palad, ay hindi maitatag.
Ang mga baril na self-propelled na may isang 76 mm na pang-rehimeng kanyon ng 1927 modelo ay ginawa din batay sa T-26. Ang baril ay may isang nakabaluti na kalasag, na nagbigay proteksyon para sa pagkalkula ng harap at panig. Ginawa sila sa planta ng kagamitan sa pag-hoisting-at-transportasyon ng Kirov.
Ayon sa mga dokumento, naipasa nila bilang SU-T-26, T-26-SU, SU-26 o simpleng bilang SU-76. Ayon sa ulat, 14 na self-propelled na baril ang ginawa. Ang lahat ng mga ito ay pumasok sa serbisyo kasama ang mga tanke ng tanke ng Leningrad Front. Noong Mayo 17, 1942, ang 220th tank brigade ay mayroong apat na 76-mm na pag-install batay sa T-26, na pinatatakbo hanggang 1944.
Layout ng ilaw ng Aleman na ilaw na Leichttraktor (Rheinmetall)
Matapos natapos ang Unang Digmaang Pandaigdig at natagpuan ng Alemanya ang sarili sa papel na "natalo", ang malupit na mga kondisyon ng pagsuko ay ipinataw dito. Sa ilalim ng mga termino ng kasunduan, ang Aleman ay nawala tungkol sa 90% ng mabibigat na armas nito. Ngunit nang maglaon, pinayagan ng komisyon ng unyon ng mga matagumpay na bansa ang pagtatayo ng isang maliit na batch ng mga nakabaluti na sasakyan.Noong Marso 28, 1928, ang utos ng Reichswehr ay inihayag ang isang kumpetisyon para sa pagtatayo ng isang tangke na tumitimbang ng hanggang 12 tonelada. Ayon sa dokumentasyon ng proyekto, ang tanke ay dumaan sa ilalim ng pangalang VK 31.
Ang kumpetisyon ay dinaluhan ng tatlong pangunahing kumpanya (Daimler-Benz, Krupp at Rheinmetall-Borsig). Ngunit nang maglaon, tumanggi si Daimler-Benz na lumahok sa kumpetisyon. Ang mga inhinyero ng Rheimetall ay walang karanasan sa pagbuo ng isang tanke ng tangke at samakatuwid ay ginamit ang undercarriage mula sa sinusubaybayan na traktor ng conveyor. Ang mga inhinyero ng Krupp ay hindi nagtiwala sa chassis ng traktor at nagpasya na bumuo ng isang orihinal na disenyo ng tsasis.
Ang Unyong Sobyet ay nakibahagi rin sa pagbuo ng mga tropang tanke ng Aleman. Noong Disyembre 1926, isang kasunduan ang nilagdaan sa paglikha ng isang paaralan ng tangke ng Soviet-German. Ngunit nang maglaon, nagpasya ang mga dalubhasang militar ng Sobyet na ang VK 31 ay hindi interesado sa Pulang Hukbo.
Sa kabuuan, apat na mga tangke ang itinayo, na ginamit sa Alemanya bilang mga sasakyan sa pagsasanay.
Model ng German tank na Pz.Kpfw. Maus
Bago ang pagsisimula ng World War II, ang mga serbisyong intelihente ng Aleman ay paulit-ulit na nakatanggap ng mga ulat ng mga tangke ng milagro ng Sobyet, na nagtataglay ng datos ng transcendental teknikal. Matapos makita ng mga Aleman ang tangke ng Soviet KV, sa wakas ay naniniwala sila sa posibilidad ng pagkakaroon ng mga tangke ng walang ulong laki sa USSR.
Una, ang mga inhinyero ng Aleman ay nagsimulang mag-disenyo ng disenyo ng tangke ng pambagsak, na natanggap ang VK index 70.01. Kalaunan ay pinalitan ito ng pangalan sa VK 72.01 (K) at itinalaga ang pagtatalaga na Pz.Kpfw. Löwe ("Lion"). Noong Hunyo 1942, ang proyekto ng Lion ay sarado, dahil ang ideya ni Hitler na magtayo ng isang bagong super lakas na tangke ng Mouse.
Ang isang kontrata para sa pag-unlad nito ay nilagdaan kasama si Propesor Porsche. Ayon sa mga pagtutukoy sa teknikal, ang Mouse ay dapat na may timbang na 160 tonelada, at armado ng dalawang baril (150 at 105 mm). Ngunit sa huli, ang bigat ng tangke ay naging 188 tonelada, na lubos na kumplikado ang paggalaw nito sa mga tulay.
Dalawang prototypes ng tanke ng mabigat na tungkulin ang ginawa, ngunit hindi nila pinamamahalaang subukan ang mga ito sa mga tunay na kondisyon ng labanan. Ang isa sa mga tanke ay pinasabog, at ang pangalawa ay bahagyang nahina.
Ang parehong mga prototypes ay napunta sa Unyong Sobyet. Maingat silang pinag-aralan at ipinadala sa USSR. Nang maglaon, ang isa sa mga labi ng dalawang tangke ay nakolekta, na ipinapakita ngayon sa Tank Museum sa Kubinka.
Layout ng ilaw ng Pranses na light Renault NC-31
Ang index ng NC sa pagmamarka ng mga tanke ng Pransya ay binalak na mapalitan ng mga nakabaluti na sasakyan, na dapat na palitan ang hindi na ginagamit na Renault FT-17.
Noong 1923, pinirmahan ni Renault ang isang kontrata upang makabuo ng dalawang tangke ng prototype. Binigyan sila ng mga pangalang NC-1 at NC-2. Parehong pareho ang mga tangke. Kapag nagtatayo ng mga prototypes, ginamit nila ang kaso ng FT, pag-install ng isang mas malakas na makina at isang bagong tsasis. Ang tauhan at layout ng tangke ay nanatiling pareho. Sa mga pagsubok sa larangan noong 1926, ang prototype ng NC-2 ay nagpakita ng isang nangungunang bilis ng 18.5 km / h. Ito ay isang talaan para sa lahat ng mga French tank sa oras na iyon. Gayundin, nabawasan ang pagkonsumo ng gasolina, na nadagdagan ang saklaw ng tangke. Ang paggamit ng isang bagong uod pinapayagan upang madagdagan ang kinis ng pagsakay. At gayon pa man, pagkatapos ng lahat ng paggawa ng makabago ng tsasis, ang mga tangke ay kapansin-pansin para sa mababang kakayahang magamit sa buhangin at putik. Ang unang prototype ng NC-1 ay pumasa rin sa mga pagsubok, ngunit pinabayaan ito ng hukbo ng Pransya.
Ang karanasan sa pagbuo ng mga tangke ng NC-27 at NC-31 ay talagang kawili-wili sa mga espesyalista mula sa ibang mga bansa, kabilang ang mga tagabuo ng Soviet tank. Sa balangkas ng NC-27 sa USSR, ginawa ang tangke ng T-19, ngunit kalaunan ay pinabayaan ito sa serial construction ng tangke na ito.
Modelo ng tanke ng Soviet KV-2
Sa panahon ng mga pagsubok ng eksperimentong tangke ng KV sa mga laban sa Karelian Isthmus noong 1939, ipinahayag na ang proteksyon ng sandata ng bagong tangke ay napatunayang mahusay. Ngunit ang 76 mm kanyon ay hindi makaya sa maraming kongkreto na mga kuta ng kaaway. Napagpasyahan na magbigay ng kasangkapan sa apat na mga tangke ng KV na may malalaking baril na baril. Nagpasya silang mag-install ng isang 152 mm M-10 howitzer ng 1938/1940 na modelo sa bagong HF. Lalo na para sa baril na ito, nilikha ang isang bagong malaking laki ng tower. Kaya ang mga mabigat na tangke ng KV ay nahahati sa dalawang uri ng "tank na may isang malaki at maliit na toresilya." Kalaunan ay naatasan sila ng pagtatalaga KV-1 at KV-2.
Ngunit hindi posible na i-verify kung paano kumilos ang mga bagong baril sa Karelian Isthmus, dahil ang pangunahing guhit ng mga kuta ng Finnish ay nawasak na.Gayunpaman, maraming mga bahid sa mga bahagi at bahagi ng bagong tangke ang natuklasan.
Sa simula ng Hunyo 1941, mayroong 134 KV-2 tank sa serbisyo. Ngunit ang labanan-karapat-dapat sa kanila ay mga 20 kotse.
Gayunpaman, ang mga pasistang mananakop ay natatakot na matugunan ang KV-2, dahil wala silang mga baril na may kakayahang malubhang labanan ang armored car.
Ang huling oras ang tangke ay nakibahagi sa mga laban malapit sa Moscow sa taglamig ng 1941-1942. Isang kopya lamang ng KV-2 ang nakaligtas hanggang sa araw na ito, na matatagpuan sa Central Museum ng Armed Forces sa Moscow.
Layout ng Ingles medium tank Vickers Medium Mk.I
Ang tangke ng Vickers Medium Mk.I ay nilikha ng Vickers noong 1922-1923. Sa una siya ay kwalipikado bilang isang tangke ng ilaw. Ngunit sa paglaon, sa pagdating ng mga magaan na tangke, na-retra ito sa isang medium tank. Ang Mk.I ay ang unang tanke ng produksyon na may paglalagay ng mga armas sa isang tower ng paikot na pag-ikot, na ginawa sa England.
Ang serial na produksyon ay itinatag mula 1923 hanggang 1925. Pagkatapos ito ay pinalitan ng isang mas modernong tangke ng Medium Mark II na binuo batay sa batayan nito. Hindi ito kilala nang eksakto kung gaano karaming mga nakabaluti na sasakyan ang uri ng Mk.I ay ginawa. Ang kabuuang bilang ng Mk.I at Mk.II ay 168 na sasakyan, na ang karamihan ay mga tanke sa huli. Kaugnay nito, maipapalagay na ang bilang ng Mk.I maaaring maraming dosenang piraso, mga limampu o higit pa.
Ang daluyan ng tanke ng Vickers Medium Mk.I ay inilagay sa serbisyo kasama ang Royal Tank Forces of Great Britain noong 1924, at tinanggal mula sa serbisyo noong 1938.
Maraming mga pagbabago ng tangke na ito. Bilang karagdagan sa pangunahing pagbabago, ang mga kotse na may bahagyang tumaas na kapal ng sandata ay ginawa, kasama ang isang bagong paikot na kumander ng umiinog, kasama ang kapalit ng 47-mm baril na may 95-mm tank howitzer at ilang iba pa.
Modelo ng mabigat na tangke ng Sobyet IS-3
Matapos ang madugong laban sa Kursk Bulge, isang pangkat ng mga siyentipiko ng Sobyet ang nagsimulang mag-aral at pag-aralan ang katangian na pinsalang sanhi ng mga pagpasok sa mga tangke. Ito ay naging iba't ibang mga bahagi ng tank turret at katawan ng katawan ay nasira sa iba't ibang paraan. Upang masagot ang lahat ng iyong mga katanungan, nagsimula ang disenyo ng isang bagong tangke.
Ang lahat ng trabaho ay naatasan sa dalawang bureaus ng disenyo: Eksperimentong Taniman Blg. 100, na pinamumunuan nina Zh.Ya. Kotin at A.S Ermolaev, pati na rin ang Chelyabinsk Kirov Plant, na pinamumunuan ni N.L.Dukhov at M.F. Balzhi.
Kaya't isang buong bago ang ipinanganak ang modelo tank breakthrough.
Ang mabibigat na tangke ng IS-3 (object 703) ay mayroong isang orihinal na patag na turret na may isang 122 mm D-25 gun para sa oras nito. At ang mga malalaking anggulo ng tore ay nag-ambag sa isang mas malaking ricochet ng mga sandata na nakakapagputok.
Noong Mayo 1945, ang unang eksperimentong batch ng mga IS-3 tank ay umalis sa pabrika ng pabrika. Ngunit hindi sila namamahala upang bisitahin ang mga laban. Ito ay pinaniniwalaan na ang IS-3 ay nakilahok sa mga laban sa Kwantung Army noong Agosto 1945. Noong Setyembre 7, 1945, 52 na mga tanke ng IS-3 ang nagmartsa kasama ang Charlottenburg Highway sa parada ng Allied Forces sa Berlin.
Ang mabibigat na tangke ng Sobiyet IS-3 ay ginawa ng masa hanggang kalagitnaan ng 1946. Sa kabuuan, 2,311 armored sasakyan ang ginawa.
Layout ng mabibigat na tanke ng KV-5
Bumalik sa ika-20 ng huling siglo, isinasagawa ang disenyo ng mga tanke ng superheavy ng Sobyet. Gayunpaman, bago ang pagsisimula ng World War II, ang tanong na ito ay naiisip na masalimuot. Noong Abril 7, 1941, isang resolusyon ang inilabas ng Council of People Commissars at Central Committee ng All-Union Communist Party of Bolsheviks tungkol sa pagbuo ng mga super-heavy tank na KV-4 at KV-5. Ang disenyo ng mga tangke ay ipinagkatiwala sa SKB-2 ng Kirov Plant sa ilalim ng pamumuno ni J.Ya. Kotina.
Kapag lumilikha ng proyekto ng tangke ng KV-5, ginamit ang mga guhit ng KV-4, na inihanda ni N.V. Zeitz. Siya ang naging pinuno ng karagdagang disenyo ng 100-tonong KV-5. Upang ang isang malaking tangke ay magkasya sa lapad sa isang platform ng tren, napagpasyahan na gawing mataas ang tore ng kotse, at ang taas ng katawan ng katawan ay nabawasan sa 0.92 m. Ang dalawang karaniwang engine ng diesel na 600 horsepower ay ginamit bilang isang planta ng kuryente. Sa pagtatapos ng Hulyo 1941, ang mga manggagawa ng Leningrad Kirov Plant ay gumawa ng ilang mga bahagi at bahagi ng hinaharap na tanke.Ngunit ang gawain ay kailangang mapigilan, dahil ang mga Nazi ay lumapit sa Leningrad. Ito ay pinlano na magpatuloy sa trabaho pagkatapos ng paglisan ng halaman sa Chelyabinsk. Ngunit pagkatapos ng paglisan, lahat ng mga puwersa ay nakatuon sa pagpapabuti ng mga serial armored na sasakyan at pagtaas ng kanilang output.
Ang trabaho sa paglikha ng KV-5 mabigat na tangke ay ganap na naitigil.