Sa tagsibol napunta ako sa site ng isang kaibigan at natagpuan siya sa isang napapawi na estado. Ito ay lumiliko na sa pagtatapos ng taglamig, sa kanilang pakikipagsosyo sa hardin, pinutol ng mga kawatan ang lahat ng mga de-koryenteng mga wire, binura at binato ang mga bomba ng kamay. Sa labas ay ang katapusan ng Mayo, at ang mga hardinero ay walang tubig at ilaw. Kailangan naming gumawa ng isang bagay, at nagpasya kaming gumawa kabit, kung saan maaari kang magpahitit ng tubig nang walang kuryente at isang pump ng kamay. Ang isang bakal na bariles ay na-install sa taas na 1 m sa isang kahoy na panindigan; isang gripo ng tubig ay nakakabit sa ibabang bahagi sa layo na 8 cm mula sa ilalim upang laging may kaunting tubig na naiwan sa bariles. Ang bariles ay screwed up sa isang stopper, kung saan ang isang butas na 35 mm ang diameter ay agad na drilled at isang thread ay pinutol sa loob nito. Ang isang fitting ay screwed sa butas na ito, ang isang medyas na may isang maliit na wire filter sa anyo ng isang strainer ay nakadikit dito. Ang hose ay ibinaba sa balon upang ang pagtatapos nito ay nalubog sa tubig ng 35 cm.Pagkatapos ng lahat, ang ilalim ng bariles, na kung saan ang tubig ay dating ibinuhos ng isang layer na 8 cm, ay pinainit ng isang blowtorch. Kapag ang tubig sa bariles ay nagsimulang kumulo, ang singaw ay nagsimulang maglagay ng hangin mula dito, na siya namang nagsimulang dumaloy sa ilong sa balon. Huminto ang mga pampainit na barrels. Ang singaw sa bariles na nakalaan, ang presyon ay bumaba nang masakit, at ang tubig mula sa balon ay dumaan sa medyas hanggang sa bariles. Matapos ang 17 minuto, kumpleto ang bariles. Napukaw ng tagumpay, pagkatapos ng isang oras na ulitin ang eksperimento. At muli tagumpay. Iyon ay kung paano natubig ng aking kaibigan sa buong tag-araw, na obserbahan ang mga pag-iingat sa kaligtasan.