Ang isang lata ay isang selyadong lalagyan na idinisenyo upang mag-imbak ng iba't ibang mga produktong pagkain. Ang materyal mula sa kung saan ito ginawa ay de lata na tinadtad, na tinatawag ding de-latang lata. Minsan ang materyal ay aluminyo o iba pang mga metal na angkop sa kanilang mga katangian.
Tulad ng para sa mga detalye ng paggamit ng mga lata, ganap na ang anumang nilalaman ay maaaring maiimbak sa kanila. Bukod dito, ito ay naka-imbak sa isang walang hangin na kapaligiran, na lumilikha ng isang kanais-nais na kapaligiran para sa mga de-latang pagkain. Ang pagkakaiba sa pagitan ng mga naturang lata at lalagyan, na gawa sa isa pang materyal, ay kapag binuksan mo ang lata nang isang beses, imposible na i-seal ito nang mahigpit.
Ang pinakaunang lata ay maaaring imbento noong 1810 ni Peter Duran, na nagbebenta ng kanyang patent sa British. Noong 1813, ang unang pabrika ng canning ay itinayo, na nagtustos ng mga produkto para sa navy at ng hukbo. Ang mga unang bangko ay hindi katulad ng mga modernong: timbang sila ng halos kalahating kilo at ang hawakan ay gawa sa kamay na bakal. Ang mga lata ay medyo mahal dahil ang isang manggagawa ay makagawa lamang ng 4-5 lata sa isang oras. Ngayon ang mga lata ng lata ay ginawa sa mga modernong conveyor na maaaring makagawa ng mga batch na maraming libong mga item bawat araw.
Sa istruktura, ang lata ay maaaring binubuo ng maraming mga bahagi: ang kaso, sa ilalim at ang takip. Maaari silang gawin, depende sa teknolohiya ng produksyon, na may mga tapered na gilid, na may o walang mga stiffener, na may madaling nabuksan na mga takip. Ang panloob na ibabaw ay maaaring barnisan o hindi natagpuang. At ang labas - barnisan o lithographed.
Ang mahal na mga lata ng lata ay mahal. Kahit sa mga auction ng kolektor, ang isang bihirang maaaring magbunga mula 30 hanggang 300 US dolyar. Ang mga dayuhang bangko ay napakalaking halaga, at ang mga lata na ginawa sa Russia ay mas maliit.